کد مطلب:34039 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:128
«اللهم انی اعوذ بك من ان تحسن فی لامعه العیوم علا نییتی و تقبح فیما ابطن لك سریرتی محافظا علی رثاء الناس من نفسی بجمیع ما انت مطلع علیه منی،فابدی للناس حسن ظاهری و افضی الیك بسوء عملی،تقربا الی عبادك و تباعدا من مرضاتك.»[1]. بار خدایا به تو پناه می برم كه ظاهرم در نظر مردم خوب باشد و كارهای مخفیانه ام كه از آن آگاهی قبیح (كه به تو پناه می برم كه) حال من این باشد كه در نظر مردم خود را حفظ كنم و خودنمایی نمایم به آنچه از من به آن آاهی.كار من این باشد كه خودم را خوب جلوه دهم و ارهای بدم پیش تو آید. تمام هدفهم از این روش این باشد كه به مردم نزدیك شوم (اما) از خشنودیهای تو دور گردم.[2].
ترجمه ی مصطفی زمانی، براساس نسخه ی ابن ابی الحدید و صبحی صالح كه طی سالهای 1356 تا 1359 شمسی انجام گرفته و دارای فهرستهای موضوعی، اشخاص، اماكن و زمانهای حساس است.